ÇİÇİ'NİN LABİRENTİ ; İKİNCİ BÖLÜM

'' Labirentte hapsolan tek güzellik'' bu söz çağlara örnek olurcasına labirentte yankılandı.Yasalar ve İnsan dengesine örnek teşkil eden bu yankılanma adeta sonsuzluğa uzandı.Yasalar kimi zaman bizi çevreler bir labirent misali etrafımızda kümelenir.İşte yasalardan kurtuluşun yolu bazen güzelliğe sarılmaktır ,sonsuza dek sarılmaktır güzelliğe.İşte çiçi burada tasvir edilen güzelliktir yasalar ise labirent

.Henüz 17 yaşındaydım buna rağmen ruhumda ateşli bir adalet sağlama arzusu yanıyordu.Muhtaçtık hepimiz adalete.Bu ideye.Eğer ki adalet sağlanamazsa yargı sistemi yozlaşırdı yargı sistemi yozlaşırsa ne yargının bağımsızlığı ne de tarafsızlığı gerçekleşirdi.Liyakat bir toz yığını misali etrafımızdan uzaklaşır ve bilinmeze karışırdı.Çiçi bana doğru usulca baktı '' sessiz kalıyorsun''  dedi ve ekledi '' daha önce böyle bir tepkiyle karşılaşmamıştım.'' Tebessüm ettim .'' Peki ne yaparlar '' dedim sorgulayıcı bir ses tonuyla.''Bende görmek istediklerini görürler.Etrana bir bak eğer iyi yürekliysen kurtuluşun  labirentten kurtuluşun anahtarı olan güzel beyazımsı bir yaratık görürsün  eğer kötü yürekliysen karanlıklara boğulmuş bir insanımsı fakat bir o kadar da canavara benzeyen bir maymun görürsün.Kısacası bu labirentte gördüğün her şey sana bağlıdır senin yüreğinin temizliğine.

''Benim hiç arkadaşım yok Çiçi biliyor musun okuldakiler benim biraz hayal gücümün gelişmiş olduğunu söylüyorlar.Oysa ben biliyorum insan hayal ettikçe düşünür düşündükçe özgürleşir.En özgür olduğumuz an hayal kurabildiğimiz anlardır.''Çiçi bana doğru merhamet dolu gözlerle baktı .''Yazmak ,okumak en önemlisi hayal kurabilmek  çağlar boyu  derin düşünürlerin işi olmuştur.İnsanlar korkmuşlardır onların fikir ifade eden düşüncelerinden özgürlük dolu söylemlerinden ,sorgulayan bakışlarından .''Gün ışığının labirente hiç yansımadığını fark ettim.Hava kararıyordu oysa ben bu labirentte tek dostum olan Çiçiyle ebediyen vakit geçirmek istiyordum.Bir yandan da evdekilerin beni merak edecekleri endişesi tüm ruhumu sarıyordu.'' Sanırım artık gitmelisin .Beni bir daha bulamayacağın endişesine kapılma.Yüreğine bak insan hep sevdiklerini yüreğinde taşır.Çiçi beni labirentin girişine doğru götürüyordu.O yürüdükçe beyaz bedeni karanlığı aydınlığa dönüştürüyordu.

O gece eve vardığımda yatağıma uzandım.Çiçi üzerine düşündüm.Onunla gördüğümden beri hayat bana daha anlamlı geliyordu.Anlamsızlık yok oluyordu.Çiçi beyaz rengi ile çevreyi aydınlatıyordu ben de çevremi aydınlatabilirdim.Beyaz bir  ten rengine sahip olmak değildi anlatmak istediğim.Yüreğimdeki temizlik bakışlarıma gözlerime yansıyabilirdi.Böyledir insan yüreği temiz olunca hayatı güzelleştirir.Bizi kurtaracak olan belki de saflıktır.Sonsuz bir saflık.Denizlerde kaybolmamıza vesile olan saflık.İyiniyet gözlerimi kamaştırıyor kalbimi iç huzurla dolduruyordu.Gözlerimi Çiçiyle konuştuğumuz derin manalı sözcükleri düşünerek kapattım.''Çiçi labirentteki tek saklı kalan Güzellik''