MAVİ

 

Düşüncelerime karışınca felaketim oluyor, boğuluyorum.

Sensiz bir dünyada nefes almak, nefessiz kalmak gibi geliyor.

Karşıma ansızın çıktığın günde takılı kaldım.

Yalvarırım, bana bir çıkış yolu söyle.

 

Sabahım, gün ortam, akşamım ve gecem seninle.

Her an dalıp gidiyorum o mavi gözlerine.

O mavilikte ruhumu arıyorum.

Kurumuş dudaklarında kavrulup savruluyorum.

 

Ne olur, bana bir çıkış yolu göster.

Seninle bütün yasaklarımı çiğnedim.

Günahımın ortasında duruyorsun.

Ama ben seninle yanmaya başlamışım zaten.

 

Ne seni anlatabilirim,

Ne de seni anlarlar.

Sanki içimde kimsesiz bir mezar gibi gömülüp kaldın.

Ah, benim talihsiz başım.

 

Ruhu ölmüş birini yeniden dirilttin.

Oysa kendi ölümüme alışmıştım.

Ne çare, ne mezar açılır,

Ne de ceset dirilir.

 

Ben İsa değilim ki ruhuna üfleyeyim.

Yıllar sonra kapım acıyla çalınmış gibiyim,

Karşımda duruyor ecelim.

 

Ah benim mavi gözlüm ceylanım,

Beni rezil edeceksin diye ürperiyorum.

Korkum insanlar değil,

Seni bir daha göremeyeceğim.

 

Çocuğumun mezarı başında duruyor gibi kanıyor yüreğim.

Çaresizlik ruhumun her tarafını sarmış, yakıyor.

Ah, benim mavi gözlü ürkek ceylanım,

Sana elveda, bana mezar başındaki acı.