Yalnızlık ile yokluk farklı şeylerdir.. İnsansız kalmak yalnızlık değildir, insanlarla birlikte vakit geçirmek varlık değildir. Bir insan hayatınızdan çıkıp giderse yok olması anlamına gelmez. Yalnızlık karakterin getirdiği iticilik, saflık, iyi niyet vs. vb. ile oluşur ya da tercihtir. Yokluk ise hiçlik sıfatına ait olabilen ayrıca maddi veyahut manevi olarak kategorize edilebilir.
Sizce ölüm, kalan için yalnızlık mıdır?
Yoksa giden için hiçlik ya da yokluk mu?
Kim kime, kime göre, neye göre, yalnız yada yok oldu diyebilir? Bu şey ukalalık değil bencillik değil de nedir? Ne kadar soru olduysa bir bu kadar da zihnimde, zihnimi zedelemekte.. Ne biz yaşayanlar olarak birileri için varız, ne de birileri göçüp gittiği için bizden mahrum kalmakta.
Yahu neyiz biz? Bu aciz bedenimizi neden bu kadar önemsiyoruz? Dünya dediğimizi yaşayan bir organizma varsayalım, bir sisteme ait. Bu sistem de onlarca gezegen ve uyduları var (güneş sistemi).. Bu sistemden milyonlarca var, hepsi bir avuç toz bulutu yapıyor. Sonra bu toz bulutundan da milyonlarca var, düşünün ki bu kadar galaksi daha 3 aşağı 5 yukarı %20 yapıyor daha bir %80 de kapkara bir boşluk hiçlik yani. Tanrı aşkına ne sanıyoruz biz kendimizi be! Nedir bu kibir? Nedir bu küçük dağları ben yarattım havaları?
Neyi paylaşamıyoruz biliyor musunuz (BENCE!); ''Bencilliğimizi''.. Hep bana rab bana değil de birazda başkalarına istesek aslında paylaşamayacağımız hiç bir hayal, hiç bir umut yok.. Bizim tek sorunumuz paylaşımsızlık.. Hep kötüyü değil bazen biraz da iyiyi paylaşmalıyız..
Haydi şimdi tam zamanı dostum! Yaz bir dostuna herhangi bir güzelliği paylaş bulaşıcıdır paylaşmak.. Ne hiç olalım nede yok kalalım.. Yalnızlığı tercih edelim elbet ama zaman zaman.. Zira hayat paylaştıkça çoğalan bir pozitif enerji.. Bunu negatif yaşamak kendimize haksızlık değil mi?
sevgiler saygılar...
Yorumlar
Yorum Gönder